یکی از صفات خداوند «قادر» است. خداوند قادر است یعنی تمام قدرت‌ها در عالم نزد اوست و خودش هم آن را به انسان‌ها و مخلوقات عطا می‌کند. هرچیزی که در ذهن ما قدرت دیده می‌شود نشأت گرفته از خداوند است. «قادر» موجودی است که فعل و ترک برای او برابر است؛ بدین معنا که اگر خواهد، می‌کند و اگر خواهد، نمی‌کند.

بنابراین کسی که از ناتوانی کاری را انجام نمی‌دهد قادر نمی‌گویند حتی اگر خود را بی‌میل به آن نشان دهد. در آیات و روایات از قدرت خداوند زیاد شنیدیم به‌طور مثال در آیات انتهای سوره یاسین خداوند خود را قادر بر خلق هر چیزی است که اراده می‌فرماید.

امیرالمومنین على(علیه السلام) در خطبه185 نهج البلاغه، درباره قدرت خداوند جملات زیبایى دارند که می‌فرمایند: «اگر مردم در قدرت عظیم خداوند و نعمت هاى فراوان او مى اندیشیدند، حتماً هدایت مى شدند و از عذاب الهى مى ترسیدند; ولى افکار مردم بر اثر هوى و هوس، ناتوان شده و حجاب‌هاى خودپرستى جلو دیدگان آنها را گرفته است. نه چشم بینا دارند و نه قلب پذیرا.»

در این میان قدرت‌هایی وجود دارد که خداوند آنها را به بندگان خود تفویض فرموده است. خصوصا قدرت‌هایی که به پیامبران و اولیاء خود عطا فرمود. به‌طور مثال قدرتی که به حضرت نوح داد برای ساخت کشتی و حتی وسایلی که در اختیارش گذاشت؛ قدرتی که به حضرت موسی داد در اژدها شدن عصا و شکافته شده رود نیل؛ قدرت زنده شدن به حضرت جرجیس؛ قدرت تسلط بر باد، باران، آسمان و زمین و تسلط بر جنیان به حضرت سلیمان؛ قدرت زنده کردن مردگان توسط حضرت عیسی و... از جمله قدرت‌هایی است که پیامبران الهی از خداوند دریافت کردند. حتی قدرت دادن به حضرت جبرائیل که او را شدید القوا خواند و قدرت به دیگر فرشتگانش.
 
در میان قدرت‌های مادی و قابل مشاهده، خداوند قدرت‌های خاص معنوی هم به پیامبران خود عطا فرمود. قدرت تعبیر خواب به حضرت یوسف؛ قدرت فصاحت و بلاغت در لسان. حضرت موسی(علیه السلام) در سوره طه آیه 27 و 28 از خداوند درخواست می‌کند که: «و گره از زبانم بگشای تا سخنان مرا بفهمند.

همچنین در آیه 34 سوره قصص از خداوند می‌خواهد که: «و برادرم هارون که بهتر از من صحبت می‌کند، را با من بفرست...» همچنین قدرت جذب و تسخیر قلوب که به پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) عطا شد. «به (برکت) رحمت الهی، در برابر آنان [= مردم‌] نرم (و مهربان) شدی! و اگر خشن و سنگدل بودی، از اطراف تو، پراکنده می‌شدند...»(آل‌عمران/159) خداوند در سوره بقره آیه83 می‌فرمایند: «قولوا للناس حسنا؛ با مردم به زبان خوش سخن بگویید.»

خداوند قدرت بیان خوب به حضرت موسی عطا فرمود و آنگاه او را برای توجیه فرعون فرستاد و قدرتی نیز به پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) عطا فرمود و ایشان را برای راهنمایی و ارشاد اعراب سخت‌دل مبعوث فرمود. این توانایی که نشأت گرفته از قدرت خداوند است نوعی ابزار کار پیامبران و اولیاء الهی بود تا بتوانند بندگان خدا را به خدا و زیبایی‌های دین دعوت کنند. زبان نرم حتی در برابر دشمنان کارایی دارد و می‌تواند اثرگذار باشد. نکته مهم آنکه ما تصور می‌کنیم خوب صحبت کردن با فرعون اثری در او نگذاشت و این خوب صحبت کردن نتوانست قلب سنگ او را نرم کند اما به اطرافیان فرعون که ساحران دربارش بودند توجه نمی‌کنیم.

به‌عبارتی اگر زبان نرم حضرت موسی و اخلاق عالی حضرت رسول اکرم(ص) برای امثال فرعون، نمرود، ابولهب، ابوجهل و امثالهم به‌کار نیاید برای مردم حتما به‌کار می‌آید. کسانی‌که می‌خواهند مبلغ دین باشند اولا باید قدرت اقناع، تفهیم و تبیین را از خداوند بگیرند؛ دوما همیشه در سخنان خود به مردمی که شنونده بیان آنها هستند توجه کنند. زیرا در پشت زبان، رفتار وجود دارد که حکایت از اعتقاد فرد می‌کند. اگر نتواند حتی با دشمن خود خوب صحبت کند و نرم باشد رفتاری از او سر می‌زند و برای مردمی که او را می‌بینند قابل توجه است.
 
امام علی(علیه السلام) می‌فرمایند: «ارزش انسان از گفتارش شناخته می‌شود.» کلمات از ذهن انسان برمی‌خیزند و ذهنی که آلوده باشد یا غرق در خشم باشد نمی‌تواند کلماتی پاک و بامحبت را انتخاب کند. به‌اصطلاح از کوزه همان می‌تراود که در اوست. پس سخنان به این دلیل نشانگر ارزش انسان‌ها است. ایشان هم‌چنین توصیه فرمودند: «زبانت را به نیکو سخن گفتن عادت بده تا از ملامت ایمن باشید.»

مبلغین دین و جهادگران تبیین باید بهترین ادبیات را برای سخنان خود انتخاب کنند تا سخنان‌شان برای اعتقادات و آرمان‌های دینی و اخلاقی امت هزینه‌ساز نکند. در این میان شاید رفتارهایی ببینیم که برای ما آزار دهنده باشد از توهین و تهمت تا تخریب و ترور شخصیت.

در این زمان قرآن ما را توصیه فرموده به توکل کردن به خداوند. در آیه71 سوره یونس آمده: «سرگذشت نوح را بر آن‌ها بخوان؛ در آن هنگام که به قوم خود گفت: «اى قوم من! اگر موقعیّت من و تذکّراتم نسبت به آیات الهى، بر شما سنگین [و سخت] است، [هر کارى از شما ساخته است بکنید]. من بر خدا توکّل کرده‌ام!...»